فصلنامه از نقد آثار مکتوب (با تاکید بر کتابهای منتشره در یک سال اخیر و حتی الامکان شش ماه اخیر که مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را دارند و احیانا کتب عربی و انگلیسی با مشورت سردبیر از طریق ایمیل فصلنامه) در حوزه های کلام ( کلام اسلامی ، کلام تطبیقی ، کلام ادیان ابراهیمی و ... )، فلسفه ( اعم از اسلامی ، غرب ، فلسفه های مضاف ، و ... )، منطق ( قدیم و جدید ) ، عرفان ( اسلامی ، تطبیقی و .. ) استقبال می کند. حداقل و حداکثر حجم مقاله 3000 تا 6000 کلمه است و مقالات باید واجد چکیده، کلید واژه، مقدمه، ساختار انتقادی، جمع بندی و کتاب شناسی بوده و تمام ارجاعات، درون متنی باشد. مبنای ویرایش هم شیوه نامه مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی خواهد بود.
استثنائات شیوهنامه : شیوهنامه پیشرو، صرفا به موضوع رسمالخط ضبط صورت کلمات میپردازد.
این شیوهنامه بر اساس مصوبات فرهنگستان زبان و ادب فارسی تهیه و تدوین شده است،
با این توضیح که: الف. رسمالخط کلی براساس آخرین رسمالخط مصوب فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی
است، مگر در مواردی که در ضمیمه آمده است؛ ب. رسمالخط و ضبط کلمات براساس کتاب فرهنگ املایی زبان فارسی است که
چاپ ششم آن از سوی فرهنگستان زبان و ادب فارسی منتشر شده است. از میان ضبطهای
رایج هر کلمه، هر ضبطی که در این کتاب ارجح دانسته شده است به کار خواهد رفت. کلمات خارجی به پیشوند و پسوندهای فارسی نچسبیده و بهصورت جدا ولی نزدیک (نیم
فاصله) میآید: ماشینوار، کتاش، تیشرتام. ضبط اعلام خارجی (اسامی اشخاص، مکانها و غیره) فقط در اولین نوبت استفاده در
پانویس بهزبان اصلی میآید. نشانه جمع: می فعل استمراری یا اخباری همیشه جدا،
ولی نزدیک (با نیم فاصله) میآید: میبرم، میبردم ی بدل از کسره بعد از کلمات منتهی به ه
به صورت همزه بالای ه میآید: خانه من ام / ای / ایم / اید
(اولشخص و دومشخص مفرد و جمع مضارعِ مصدر بودن) اند (نشانه سوم شخص جمع مضارع بودن): اگر کلمه پیش از اند به الف یا و ختم شود اند
به شکل یند نوشته میشود: توانایند، دانشجویند ضمایر ملکی: م / ت / ش / مان / تان / شان اگر پس از کلماتی که به ی ختم میشوند قرار گیرند سه تای مفرد بههمراه
الف و باقی بههمان صورت اصلی جدا، ولی نزدیک نوشته میشود: بارانیام،
زیباییات، زندگیاش، بارانیشان، زیباییتان اگر پس از حرف اضافه به قرار گیرند به آن میچسبند: بهشان، بهش، بهم،
بهت به قیدساز: به در ترکیب با بعضی اسامی
قید میسازد. در این صورت به و آن اسم جدا، ولی نزدیک میآیند: بهسرعت /
بهاندازه / بهدو / بهشتاب / بهراحتی به صفتساز: به که در ترکیب با برخی اسامی صفت مرکب میسازد جدا، ولی نزدیک میآید،
مگر در کلمات کوتاه یک یا دو بخشی که سر هم نوشته میشود: بهقاعده / بهروشنی / بهوش
/ بجا / بنام / بسامان مصدر مرکب: اجزای مصادر مرکب نزدیک (با
یک نیم فاصله) هم میآیند، مگر طول زیاد مصدر مانع شود: بهسربردن صفات مرکب: اجزای صفات مرکب نزدیک هم
میآیند: خوشاندام/شیکپوش تر و ترین در صفات تفضیلی و عالی جدا، ولی نزدیک میآید: بزرگتر/قشنگترین مگر آنکه کلمه دوحرفی باشد که در آن صورت به هم میچسبد:
بهتر / مهتر / کهتر م / ت / ش / مان / تان
/ شان: ضمایر مفعولی متصل به فعل میچسبد، مگر آنکه فعل به ی
ختم شود: دیدمت / بردمشان / خوردیاش / زدیمان این و آن و همین و همان در
ترکیب با که، جا، ها، وقت، طور، گاه، گونه و نظایر آن جدا ولی نزدیک میآیند: اینکه،
آنکه، اینجا، آنجا، اینها، آنها، همینکه، همانوقت، آنگاه، همینطور، همانگونه ه غیرملفوظ پیش از پسوند حذف نمیشود: علاقهمند،
بهرهمند، دیدهبان هم پیشوند اشتراک به کلمه بعد میچسبد مگر آن کلمه با م یا الف مددار (آ)
شروع شود که در آن صورت، جدا، ولی نزدیک میآید: همچنان، هماهنگ، همدل، همرای / همآواز،
هممیهن، هممذهب هیچ و هر از کلمه بعدش جدا و بیفاصله نوشته میشود: هیچکس، هیچیک،
هروقت در کلمات زیر و نظایر آن به جای همزه
ی بهکارمیبریم: آیین، آیینه، رویینتن، رییس در کلماتی که از عربی به فارسی آمده
و به همزه ختم میشوند ولی همزه آنها در فارسی تلفظ نمیشود میتوان همزه را حذف
کرد: انشا/ایما در صورت اضافهشدن به کلمهای دیگر و نیاز به میانجی بدل از
کسره، بههمان صورتی که در زبان معیار تلفظ میشود نوشته شود: انشای شناسی از اسم قبل از خودش جدا، ولی نزدیک میآید: زیستشناسی، زبانشناسی کلمات ترکیبی که به الف ختم
میشود معمولا سرهم نوشته میشود: پیشامد، پیشاهنگ، خوشامد، خوشایند، دلارام کلمات مرکبی که از مصادر پوشیدن
و داشتن ساخته میشود سرهم نوشته میشوند: چشمداشت، نگهداشت، دلداده چه از کلمه بعد خود جدا، ولی نزدیک نوشته میشود، مگر در موارد جاافتادهای
مانند: چهسان/ چگونه، چطور بی از کلمه بعد جدا، ولی بیفاصله نوشته میشود: بیدرنگ، بیگناه، بیسواد مگر در موارد جاافتادهای مانند: بیزار، بیکار، بیراهه،
بینوا، بیجا، بیهوده، بیخود، بیعار، بیچاره فاصله بین علامت و کلمه: همه علائم سجاوندی (؟ـ ! ـ ، ـ : ـ ؛
ـ ... ـ . ـ ) با کلمه قبل از خود فاصلهای
نداشته و از کلمه بعدی یک فاصله میگیرند: گفتم: / «چرا؟» / دیدی؟ فاصله بین گیومه و کلمه: بین گیومه و : نقل قول یک فاصله آمده و بین
گیومه و کلمه بعد فاصله نمیآید؛ همچنین است درباره پرانتز.
|