@ARTICLE{, author = {}, title = {}, volume = {7}, number = {13}, abstract ={در این مقاله به معرفی و ارزیابی انتقادی کتاب پدیدارشناسی هگل و تبارشناسی فوکو[i] نوشتۀ اِوانجلیا سِمبو[ii] پرداخته‌ایم. این کتاب از پنج فصل تشکیل شده و نویسنده در این کتاب کوشیده نشان دهد که پدیدارشناسی هگل و تبارشناسی فوکو درعین‌حال که هرکدام به سنت‌های متفاوت فلسفی تعلق دارند، ولی از چند جنبه به هم شبیه‌اند. مثلاً هر دو ثنویت­های فلسفی (نظیر سوژه/ اوبژه) را رد می­کنند و هر دو رویکردی تاریخی اتخاذ می کنند. سِمبو در این کتاب هگل را در کنار فوکو بیشتر یک فیلسوف پست‌مدرن معرفی می­کند تا فیلسوف نظام‌ساز مدرن مثل کانت. در فصل پایانی نیز نویسنده کوشیده اهمیت و تبعات هر دو رویکرد را در علوم اجتماعی و علوم انسانی با تکیه بر هرمنوتیک گادامری و هابرماسی در افق تبارشناسی و پدیدارشناسی نشان دهد. [i]. Hegel’s Phenomenology and Foucault’s Genealogy [ii]. EvangeliaSembou }, URL = {http://pebr.faslnameh.org/article-1-251-fa.html}, eprint = {http://pebr.faslnameh.org/article-1-251-fa.pdf}, journal = {Theology,philosophy,mysticism}, doi = {}, year = {2017} }