می‌دانیم بنا بر نصوص مسلم دینی و دلایل مبرهن عقلی، زوج مفاهیم تولا و تبرا در سه مقام اعتقاد، عمل و گفتار مؤمنان، متمم یکدیگر محسوب می‌شوند و کارکرد آن دو، به‌ویژه تبرا، در مباحث امامت و خلافت، حساسیت ویژه‌ای دارد. از این میان، تبرای قولی، که در آیات و روایات به صورت لعن بر کفار، منافقان و ... تبلور یافته، واجد احکام خاصی به لحاظ شرایط زمانی و مکانی است؛ اما برخی متأخران به بهانهٔ تقریب مذاهب اسلامی، همواره با گفتار و قلم خود، در طریق هدم این سنت الهی یا کم‌رنگ کردن آن در میان شیعیان در تلاش‌اند. از جملهٔ این فعالیت‌ها، تألیف برخی کتب و مقالاتِ فاقد اسلوب تحقیق و مبتنی بر پیش‌فرض‌های نادرست است. بنا بر تتبع نگارنده، گام آخر در این طریق نامرضی، نشر کتابی با عنوان انتحاری لعن‌های نامقدس با رویکرد روزنامه‌ای و پیش‌فرض‌های فاسد بوده است. نوشتار پیش رو از دو منظر به نقد این کتاب همت می‌گمارد: یکی از حیث ایرادهای روشی مؤلف و دودیگر، به لحاظ ابتنای مطالب کتاب بر پیش‌فرض‌های نادرست. طبق آنچه خواهد آمد، مهم‌ترین معضلات این اثر عبارت است از: انتخاب گزینشی مطالب، به‌ویژه آیات و روایات، نداشتن شفافیت در بیان متعلقات برائت، بی‌توجهی به اختلافات اعتقادی مذاهب و پیشینهٔ تاریخی آنان، یکسان‌انگاری «لعن» با توهین و دشنام و بی‌توجهی به نظرات سلف صالح شیعه در مبحث تبرا